Dit weekend stond hij weer op het programma, de jaarlijkse vlinderexcursie op het Wierholt. Jaarlijks staat deze excursie garant voor vele soorten vlinders en vaak ook vele deelnemers. Helaas waren de weersomstandigheden in de week voorafgaand aan de excursie verre van ideaal te noemen: veel wind, lage temperaturen (zo'n 18 graden) en van tijd tot tijd regen, heel veel regen.
Daar waar we in voorgaande jaren vaak velen, in één geval zelfs 35, deelnemers hadden bleef het aantal dit jaar steken op 3 deelnemers. Na veel wikken en wegen uiteindelijk toch besloten om de excursie door te laten gaan, mede vanwege het feit dat het in de loop van de ochtend erg zonnig was en buienradar een redelijk schoon beeld gaf.
Om 13.45 waren we al compleet en bezochten we eerst even snel een sloot aan de Noorderkwelweg waar net daarvoor een Zwarte Ooievaar was geland. Helaas was deze alweer gevlogen en dus begonnen we onze wandeling. Gelijk volop Paardenbijters langs de bosrand, waarop de vraag kwam: "Waarom heten ze eigen Paardenbijters?". Nou, deze libel uit de familie van Glanzenmakers dankt zijn naam aan het feit dat hij jaagt op insecten welke vaak op vee verblijven, waardoor het lijkt of de libel het vee bijt.
Uiteraard letten we tijdens zo'n excursie niet alleen op vlinders en dus kwamen al snel soorten als Buizerd, Appelvink, Boomkruiper, Kneu en Putter op het lijstje. Leuk waren de 2 Reeën in het land en zagen we diverse bloeiende Toortsen! De achterrand van het Wierholt leverde Klein Koolwitje, Groot Koolwitje en Kleine Vos op. Halverwege de wandeling hielden de wolken het niet meer vol en kregen we een flinke bui met onweer te verwerken. Allemaal maar even schuilen, voor zover dat kan middenin het gebied. Gelukkig konden we vanonder onze paraplu's de uitgebloeide Rietorchissen bewonderen en na een kwartier werd het droog en kwam de zon weer tevoorschijn en vervolgden we onze route.
Toorts op het Wierholt; Foto: Otto de Vries
Zouden er nog wel vlinders te zien zijn? Het antwoord is ja, maar het kost wat meer moeite. Na intensief zoeken in de begroeiing vonden we zodoende een Zwartsprietdikkopje en een prachtig Icarusblauwtje. Vanwege hun natte vleugels vlogen ze niet weg en konden we ze prachtig zien.
Conclusie van de dag: vlinders kijken kan dus ook tussen de buien door, het zoekwerk is echter wat arbeidsintensiever, maar wanneer je ze dan vindt dan laten ze zich wel fantastisch bekijken. Een mooi voorbeeld is bijgaande foto welke vandaag, zondag de 24e werd gemaakt van een Bruin Blauwtje nabij de Dijkwielen. Zoek en gij zult vinden!
